roop

roop zag het licht te Leidschendam in 1962, op de dag dat een omdenken in conductiviteit van diëlektrisch kristal bij ontstentenis van umklapp-proces zich bij monde van Sussman en Thellung aankondigde. Het is geen dichter, want daar zijn er al zo veel van, maar hij zal nooit ontkennen, wel eens een gedicht te schrijven. Met deze opvatting waren ook tijdschriften als Krakatau en de Brakke Hond het eens, net als de Meulenhoff dagkalender voor de poëzie en uitgevers van meerdere verzamelbundels.

Het schrijven van gedichten blijft hij maar eenvoudiger vinden dan het voordragen ervan, wat hem van het laatste echter niet weerhoudt, en zo is hij het hele jaar door te vinden op podia van meer en minder allooi en met beter en slechter publiek, om daar dito gedichten ten gehore te brengen. Hij heeft een hekel aan de opvatting dat poëzie gratis moet zijn en is berucht vanwege zijn genadeloze publieke blootlegging van de te verwachten hoeveelheid consumptiebonnen bij poëzie-evenementen, voor hem het enige raakvlak met de kredietcrisis.

vivaldi

de zomer was een zigeuner
met gouden tanden en weemoed
in de punten van zijn snor
hij verkocht me de zon
en verdween met het noorden

de herfst kwam als chinese
met een koffer vol tsunami's
uit taiwan ik heb er nu een
voor mijn raam zij heeft er meer
maar raakt langzaam los

de winter verkocht rozen
en verbleef illegaal in het land
de roos bloeit nog steeds de verkoper
is een paar weken geleden
levend in zijn cel verbrand

de lente beloofde meer rozen
verleidelijk licht stralend uitzicht
alle vogels zeggen een ei
stieralarm koeien naar binnen
gordijnen dicht seizoenen uit

roop